در این اواخر گشت‌زنی طیارات بی‌پیلوت بر فراز بعضی از ولایات افغانستان خبرساز شده است. در واکنش به گشت‌زنی طیارات بی‌پیلوت، ذبیح‌الله مجاهد گفته است: «این طیاره‌ها بدون شک مربوط به امریکا است که از فضای بعضی کشورهای نزدیک پرواز و عبور می‌کنند و به افغانستان می‌آیند که همه باید در این مورد مسئولیت‌های خود را درک ‌کنند و تجاوز را متوقف بسازند.»
در این شکی نیست که از زمان خروج بی‌شرمانه‌ی امریکا از افغانستان، حریم هوایی افغانستان زیر نظارت مستقیم سازمان اطلاعاتی امریکا (CIA) و ارتش آن قرار دارد. در واقع امریکا پس از خروج، سیاست خودرا در قبال افغانستان تغییر داده و در کنار پیشبرد سیاست تعامل با حاکمان فعلی افغانستان، پالیسی نظارت از افق دور (Over the Horizon) را نیز روی دست گرفته تا نفوذ استخباراتی و استعمار خودرا بالای این سرزمین حفظ کند. چنان‌چه جوبایدن به تاریخ ۳۱ اگست ۲۰۲۱ پس از خروج آخرین سرباز امریکایی از افغانستان گفت: «ما مبارزه‌ی خودرا در برابر تروریزم در افغانستان و سایر کشورها ادامه می‌دهیم. ما پس از این نیاز نداریم که جنگ میدانی را در افغانستان پیش ببریم. آنچه که ما روی میز داریم، بنام ظرفیت‌های نظارت از افق دور (Over the Horizon) یاد می‌شود که از طریق آن می‌توانیم تروریست‌ها را بدون حضور میدانی سربازان امریکایی مورد هدف قرار بدهیم.»
قابل ذکر است که نتیجه سیاست «نظارت از افق دور» منجر به شهادت ایمن الظواهری و گشت‌زنی مداوم طیاره‌های بی‌پیلوت امریکایی گردیده است. بدون شک این سیاست بدون همکاری و هماهنگی دولت‌های منطقه (قطر، پاکستان، عراق، امارات متحده و کشورهای آسیایی مرکزی وغیره) برای امریکا بی‌نهایت مشکل‌ساز و پر هزینه می‌باشد؛ زیرا طیارات امریکایی معمولاً از کشورهای خلیج یا اقیانوس پرواز کرده و با عبور از فضای کشورهای منطقه به خصوص پاکستان در ولایات مختلف افغانستان به گشت‌زنی می‌پردازند. باید درک کنیم که دولت‌های منطقه چنان‌چه امریکا را در براندازی حکومت دور اول طالبان در سال ۲۰۰۱م کمک کرد، آنان هنوز هم امریکا را در اجرایی ساختن پالیسی جدیدش همکاری می‌کنند و در پیشی‌گرفتن این امر و خوش‌خدمتی به امریکا حتی با یکدیگر نیز رقابت می‌کنند.
مهم‌ترین مسئله اینست که نسبت به این موضوع چه راه‌حل اساسی وجود دارد؟ آیا امریکا با انتقادات و اعتراضات مقامات حکومت فعلی دست از پالیسی خود خواهد برداشت؟ و آیا دولت‌های منطقه نیز به همکاری با امریکا نقطه پایان خواهند داد؟
اول) این‌که امریکا از طریق سیاست تازه‌ی خود، «نظارت از افق دور» به تجاوز حریم هوایی و جمع آوری اطلاعات استخباراتی در افغانستان ادامه می‌دهد. در هم‌چو حالت حکومت‌های منطقه مانع این عمل نمی‌شوند؛ بلکه راه را برای طیاره‌های بدون سرنشین و درون‌های امریکایی تسهیل می‌کنند. هم‌چنان هیچ انتقاد و اعتراضی از سوی مقامات حکومت فعلی جلو تطبیق سیاست امریکایی در افغانستان را نمی‌گیرد؛ زیرا امریکا با استفاده‌ از تکنالوژی روز به تطبیق سیاست خود می‌پردازد. بناءً راه‌حل اساسی اینست؛ تا زمانی‌که‌ حکومت فعلی با تجهیزات قدرتمند نظامی، صنعت پیشرفته‌ی زمینی-هوایی و تکنالوژی روز و مدرن خودرا مجهز نسازد و در این خصوص بالای ساینس‌دانان و انجنیران تکنالوژیکی سرمایه‌گذاری درازمدت نکند، نمی‌تواند از گشت‌زنی‌ هم‌چو درون‌ها جلوگیری کند؛ درغیر آن، چنین تجاوزات و استعمار ادامه خواهد داشت.
دوم) این‌که کشورهای منطقه در قبال حکومت افغانستان سیاست پراگماتیک و دوگانه (منافقانه) بازی را می‌کنند. آنان از یک‌سو به حاکمان فعلی افغانستان روی‌خوش و پیشانی‌باز خودرا نشان می‌دهند؛ گویا که دلسوزترین مردم به افغان‌ها هستند. از طرف دیگر، در تطبیق سیاست امریکایی (ذوب دوباره‌ی افغانستان در گرداب نظم سیکولار، تسهیل زمینه‌ی استعمار و تأمین نفوذ امریکا در افغانستان) از هیچ چیزی دریغ نمی‌کنند. بناءً حاکمان فعلی افغانستان باید از خوش‌خدمتی دولت‌های منطقه نسبت به امریکا بخوبی آگاه شوند و از آنان توقع هیچ‌گونه خیر، همکاری و روابط مخلصانه را نداشته باشند.
برای دفع تهدیدات بر حریم فضایی افغانستان از سوی امریکا نیاز است گام‌های ذیل برداشته شود:
یکم) زنده نمودن مفکوره اِعداد در میان مسلمانان و مجاهدین افغانستان: در واقع مفکوره اِعداد از دید اسلام ارزش بسیار بالا دارد و بالای حاکمان مسلمان واجب گردیده که برای دفع تهدیدات دشمن باید خود را آماده سازند. اِعداد یک مفکوره بسیار عمیق و همه‌جانبه در اسلام است که بخش‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و استخباراتی را شامل می‌شود. بدون مفکوره اِعداد داشته‌های فعلی هم از دست می‌رود. چون در نظم فعلی بین‌اللملی مفکوره‌ای حاکم است که عبارت از: «یا حمله کو یا مورد حمله واقع می‌شویی» می‌باشد. پس برای مقابله با کفر باید آماده بود. برای زندن ساختن مفکوره اِعداد اولاً درک هدف اِعداد از لحاظ اسلام مهم است و دوم باید قدم‌های بسیار اساسی برای تطبیق آن برداشته شود. در این خصوص همکاری میان مردم و حکومت بسیار ضروری است.
دوم) توجه بسیار جدی حاکمیت فعلی به نظام تعلیمی و تحصیلی: متأسفانه با گذشت دونیم سال، بعضی از مقامات ارشد حاکمیت فعلی هنوز از بحث بالای علوم عصری و شرعی بیرون نشده اند. در مکاتب و پوهنتون‌های افغانستان انگیزه و شوق در میان استادان، متعلمین و محصلین بسیار کمرنگ شده است. با این وضعیت نابسامان تعلیمی و تحصیلی بسیار مشکل است که بتوانیم نسلی را تربیه کنیم که در قرن بیست و یک تجهیزات و تکنالوژی را ایجاد کنند که با امریکا و سایر دشمنان اسلام و مسلمانان مقابله نمایند. نیاز است تا نظام تعلیمی و تحصیلی مبتنی بر ارزش‌های اسلامی ایجاد شود که نسل متخصص مجهز با عقیده و ارزش‌های اسلامی به جامعه تقدیم شود و آنان بتوانند برای دفع این خطر کاری انجام دهند. باید دانست که توجه مبرم به تعلیم جمعی از عناصر انقلاب صنعتی در یک جامعه پنداشته می‌شود.
سوم) پرورش و حفظ متخصصین در جامعه: متأسفانه بخشی اعظمی از متخصصین در دونیم سال گذشته یا از افغانستان بیرون رفته اند یا در فکر و چاره‌ای بیرون رفتن هستند. حاکمیت فعلی نتوانسته این قشر مهم را در آغوش خود حفظ کند و راه آنان را در داخل ادارات حاکمیت فعلی باز نماید. متأسفانه نوعی از تعصب در بعضی از دارات حاکم است که به متخصصین به چشم جاسوس و خائن دیده می‌شود. این حالت باعث دلسردی متخصصین و کادرهای ورزیده‌ شده و در نهایت آنان در فکر بیرون رفتن از افغانستان می‌شوند که متأسفانه این ظرفیت‌ها به جای این‌که در خدمت مسلمانان‌ها قرار بگیرند، غرب روی آن‌ها سرمایه‌گذاری نموده و از ظرفیت‌های شان به نفع اقتدار خود استفاده می‌کنند. حاکمیت فعلی باید خود را یک آغوش مناسب به متخصصین ورزیده مبدل نماید و به تربیه متخصص توجه کند.
چهارم) اعتماد بالای ظرفیت احزاب و گروه‌های اسلامی: یکی از گزینه‌هایی‌که راه‌حل است، اعتماد برظرفیت احزاب و گروه‌های اسلامی‌ست. بعضی از احزاب اسلامی که تجربه جهانی دارند و در سرزمین‌های مختلف دارای کادرهای ورزیده، ساینس‌دانان و متخصصین می‌باشند، باید به آن‌ها اعتماد شود تا بصورت مشترک این تهدید استعمار را برطرف کنند.

﴿وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ﴾[انفال:60]
ترجمه: و شما (ای مؤمنان) در مقام مبارزه با آن کافران خود را مهیا کنید و تا آن حد که بتوانید از آذوقه و تسلیحات و آلات جنگی و اسبان سواری زین کرده برای تهدید و تخویف دشمنان الله و دشمنان خودتان فراهم سازید!