هفتمین دور گفتگوهای صلح میان طالبان و امریکا
با محوریت خروج نیروهای این کشور از افغانستان، تضمین مبارزه با تروریزم، مذاکرات
بینالافغانی و آتشبس دایمی در دوهه قطر برگزار شد. دور هفتم این گفتگوهای در
حالی در دوهه برگزار میشود که یکی از موارد جنجالی در این گفتگوها بحث خروج
نیروهای امریکایی از افغانستان است که گروه طالبان همواره بالای آن تاکید کردهاند
و در مقابل نیز امریکا به نحوی از دادن پاسخ مستقیم مبنی بر خروج نیروهایش از افغانستان طفره رفته و هیچگاه به
طور واضح موقف خود را در مورد خروج بیان نکرده است. چنانچه، مقامات امریکایی گفتهاند
که هدف آنها از گفتگوها رسیدن به یک توافق صلح در افغانستان است نه توافق بالای
خروج نیروهای خارجی از آن کشور.
اما پیام حضور نیروهای امریکایی در افغانستان واضعتر
از پیام این کشور برای خروج نیروهایش از افغانستان است. چنانچه، اخیرأ دونالد
ترامپ رئیس جمهور امریکا سخنانی را به زبان آورد که به وضوع میتوان درک کرد که
امریکا به هیچ صورت قصد خروج از افغانستان را ندارد و همواره تلاش میکند تا برای
دست یافتن به این هدف بهانه تراشی نموده و ضرورت حضور خود در افغانستان را گوشزد
کند. دونالد ترامپ در مصاحبه با شبکه خبری فاکس نیوز، افغانستان را محل طولانیترین
جنگ امریکا و «آزمایشگاهی برای تروریستها» خواند و گفت، حتی اگر امریکا نیروهای
خود را از افغانستان خارج کند، حضور «استخباراتی بسیار قوی» در این کشور خواهد داشت.
همچنان میگوید مقامهای نظامی به او هشدار دادهاند که بهتر است با تروریستها به
جای داخل کشور، در افغانستان جنگیده شود.
از جانب دیگر، پیامهای مقامات نظامی این کشور
مبنی بر حضور داعش در افغانستان نیز میتواند اثباتی قوی برای دوام حضور امریکا در
افغانستان باشد. چنانچه، بحث حضور داعش همزمان با گفتگوهای صلح در حال داغتر شدن
است و مقامات امریکایی یکیپیدیگر از تهدید گروه داعش و حضور فعال آنها در ولایات
مختلف سخن میگویند. چنانچه، چندی پیش اسکات میلر فرمانده نیروهایی امریکایی در
افغانستان داعش را یک تهدید جدی خواند و گفت که حضور داعش در افغانستان پروپاگندا
و یا ساختگی نیست، بلکه این گروه در شماری از ولایتهای این کشور حضور قوی دارد.
همچنان ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو نیز در نشست وزیران دفاع ناتو در بروکسل گفته بود،
داعش خلافتاش در سوریه و عراق را از دست داده و تلاش دارد در افغانستان خلافت
ایجاد کند. با این وجود، داعش و حضور این گروه در ولایات مختلف بهانه دیگر امریکا
برای تداوم حضورش در افغانستان میباشد.
از اظهارات مقامهای امریکایی مبنی بر لزوم
تداوم این کشور در افغانستان اگر بگذریم که باربار آنرا تکرار میکنند، به گزارش
سیگار بر میخوریم که به نحوی از ضرورت حضور نیروهای امریکایی در افغانستان میگوید.
اداره سرمفتش خاص امریکا یا (سیگار) در طی یک گزارش میگوید که با وجود فساد اداری
و قاچاق مواد مخدر توافق با طالبان نمیتواند منجر به برقراری صلح در افغانستان شود.
این نهاد همچنان میگوید که حتی پس از رسیدن به توافق صلح با طالبان، افغانستان به
کمکهای خارجی وابسته خواهد بود.این در حالی است که ادعای حضور امریکا تنها در
گفتار مقامات این کشور خلاصه نمیشود، بلکه اقدامات عملی را نیز در این راستا
انجام داده است. چنانچه، گفته میشود که امریکا اخیرأ قراردادهای بزرگی به ارزش
500 و 600 میلیون دالر را در ولسوالی بگرام ولایت پروان جهت گسترش ساحه پایگاه
نظامی بگرام به امضاء رسانیده است که نشان دهنده اراده این کشور برای تداوم حضورش
در افغانستان میباشد. همچنان گفته میشود که برای این منظور دهها جریب از زمینهای
زراعتی مردم را یا خریده و یا هم به زور گرفته است. با این حال، اگر امریکا
خواستار خروج از افغانستان است پس گسترش پایگاه نظامی بگرام برای چه است؟
با در نظر داشت تمام مواردی که ذکر شد، امریکا
تلاش میکند تا به هر قیمت ممکن راهی برای باقی ماندن در افغانستان پیدا کند. اما
گفتگوهای صلح در این میان تنها میتواند جنبه تبلیغاتی برای امریکا و اداره ترامپ که
در آستانه انتخابات قرار دارد، داشته باشد و همچنان بازی سیاسی که امریکا آنرا با
طالبان بهپیش میبرد. بازی جنگ و صلحی که بازنده واقعی آن گروه طالبان خواهد بود که
به بازیگر مکاری چون امریکا اعتماد کرده که منافع داخلی و خارجیاش تمام چیزی است
که این کشور به دنبال آن است؛ و نه پایبند بودن به پیمانهای که نمیتواند نفعِ در
آن بدست آورد. پس چگونه میتوان به پیمان شکنی چون امریکا اعتماد کرد که در پیمان
شکنی شهره بوده و خیلی راحت از توافق خود با کشورهای بزرگ جهان خارج شده است. با
این وجود، هیچ تضمینی وجود ندارد که امریکا چنین تعاملی را با طالبان نیز انجام
ندهد و بعد از توافق و جمع نمودن این گروه از میدانهای نبرد تعهد خود را بشکند و
گروه طالبان نیز به سرنوشت سایر گروههای که به امریکا اعتماد کردند، مبدل گردد.