اخیراً گزارشی تحت عنوان
«گروه مطالعه افغانستان» که به سفارش کنگره امریکا تهیه شده و در آن به حکومت
ایالات متحده توصیه میکند که باید برنامه خروج کامل نیروها از افغانستان را عقب
بیاندازد، و کاهش بیشتر نیروها را با پیشرفت مذاکرات صلح و کاهش خشونت از سوی
طالبان گره بزند. گزارش میافزاید، امریکا نباید "پیروزی را دو دستی تقدیم طالبان کند." این
گزارش توسط گروه فراحزبی که ریاست آن به دوش جنرال بازنشسته و رئیس اسبق ستاد
مشترک ارتش امریکا «جوزف دانفورد» و «کلی آیوت» سناتور سابق جمهوریخواه میباشد،
تدوین شده است. گزارش میافزاید خارج کردن همه نیروهای امریکایی در این مقطع میتواند
به جنگ داخلی، بیثبات شدن منطقه و احیای تهدیدهای القاعده بیانجامد.
بر اساس توافقنامه دوحه
که میان امریکا و طالبان به امضا رسیده است، امریکا تعهد سپرده که به تدریج
نیروهایش را از افغانستان کاهش داده، و تا ماه می ۲۰۲۱م تمام نیروهایش را خارج میسازد.
اما درین اواخر دولت امریکا به گونهی مسلسل در تلاش است تا مدت حضور نیروهایش را
در افغانستان تمدید نماید. امریکا، ناتو و اتحادیه اروپا برای رسیدن به این هدف،
طالبان را زیر عنوان عدم پابندی به تعهدات شان از جمله کاهش خشونت، قطع روابط با
القاعده و عدم پیشرفت در گفتگوهای بینالافغانی صلح متهم میکنند و میگویند که
خروج کامل نیروها میتواند منجر به یورش همهجانبه طالبان بر دولت دست نشانده شود
و جنگهای داخلی در افغانستان دوباره شعلهور گردد.
همزمان با این وزیر
خارجهی امریکا در تماس تلفونی با اشرفغنی از آیندهی دموکراتیک و باثبات برای
افغانستان نیز حمایت کرده است؛ امری که گروه طالبان تا اکنون به گونهی کامل به آن
آمادگی نشان ندادهاند.
ما بارها گفتهایم و
اکیداً تکرار میکنیم که امریکا در طول تاریخ مبتنی بر سیاستِ پراگماتیک و عملگرایانه
اش همواره که با دیگران پیمان بسته، آن را با پشت پا زده است. درحالی که مسلمانان
در طول تاریخ به پیمانهای خود پابند بوده و نقض آن را خیانت و عمل خلاف عقیده میدانند.
طالبان نیز منحیث گروه مسلمان با همین معیار، خود را متعهد به این پیمان دانسته و
تا هنوز بر اکثر موارد توافقنامه دوحه وفا کردهاند. قسمیکه تقریباً یک سال میشود
که نیروهای امریکایی در پایگاههای شان به کلی مصوون بسر میبرند و حین خروج
تدریجی نیز با کدام تهدید جدی روبرو نشدهاند.
از جانب دیگر بهانه عدم
قطع روابط طالبان با القاعده و احیای دوباره آن در منطقه، به همان بهانهچینی گرگ
به گوسفند میماند که در خطاب به گوسفند میگفت، چرا آب را گِلآلود میکنید؟
درحالیکه گرگ در قسمت بالاتر از گوسفند قرار داشت و آب مینوشید. هر مسلمانی که در
جهان علیه منافع امریکا، غرب و نظم حاکم جهانی به پا خیزد، امریکا آن را القاعده و
تروریست میخواند. درحالیکه امریکا و متحدین شان باید درک کنند، که امت مسلمه هرگز
از مجاهدین و مبارزینی که علیه اشغالگران جهاد و مبارزه میکنند، خالی نمیگردد و
نمیتواند توسط همپیمانان خود جلو آنان را بگیرند. لذا این بهانه، همان مکر گذشته
و سِحر افشا شدهی دشمن است.
همچنان ما گفته بودیم که
امریکا از دید نظامی در افغانستان به گونهی آشکار شکست خورده و دیگر قادر به
ادامه جنگ در افغانستان نمیباشد. لذا از طریق پروسه صلح میخواهد شکست خود را به
موفقیت تبدیل نماید و بر اساس توافقنامه با طالبان، از در خارج شده و از طریق
کلکین دوباره برگردد. قسمیکه با آمدن جوبایدن از حزب دموکرات، امریکا یک بار دیگر
نغمهی بازنگری توافق دوحه را سر داده و پیرامون خروج نیروهایش از افغانستان بهانهچینی
میکند و میگوید که نباید "پیروزی را دو دستی تقدیم طالبان کند.“
پس طالبان باید بدانند
که حزب دموکرات نسبت به جنگ، بیشتر بر طبل دیپلوماسی میکوبد. ترامپ از توافقنامه
دوحه به نفع امریکا استفاده کرد و ازین مهلت برای کاهش مصارف جنگی امریکا و همچنان
خروج مصوونِ بخش بزرگ نیروهای خود نفع برد. اکنون دموکراتها تحت شعار دیپلوماسی
نه تنها طولانیترین جنگ تاریخ امریکا را پایان میدهد، بلکه همواره تلاش خواهد
کرد تا پایههای سست و لرزان امریکا را در منطقه و بخصوص در افغانستان قوت بخشد.
از اینرو سیاست کنونی جوبایدن و نیز بهانهتراشیهای کاخ سفید مبنی بر عدم پابندی
طالبان بر توافقنامه دوحه، بخشی از همین سیاستها میباشد.
طالبان این را باید فهم
کنند که امریکا در جریان بیست سال گذشته متیقن شده بود که شکست دادن طالبان از
طریق نظامی امکانپذیر نمیباشد، چون جنگجویان طالب دارای عقیده اسلامی و انگیزه
جهاد با اشغالگراناند. اما تجربهی که امریکا و غرب با گروههای نظامی –به خصوص
در سرزمینهای اسلامی- داشت از همان طریق با شما نیز وارد میدان سیاسی شد تا در
نخست قسمت بزرگی از رهبری تان را از جنگ به عرصه سیاسی بکشاند، تا از طریق حکام و
نظامهای مزدور به آنان دسترسی داشته باشند، سپس شما را تجزیه و از عرصه سیاسی حذف
و یا در پروسهی دموکراتیک هضم نمایند. پس قناعت کنید که در تارِ فریبندهای
توافقنامهی دوحه گیر افتادهاید، از این رو حکومت جدید امریکا در تلاش است تا از
طریق فشار، هر آنچه را که در سر دارند بالای تان تحمیل کنند. در این میان یکی از
گزینههایی که حتا قبل از امضای توافقنامه دوحه تصور آن میرفت ادامهی حضور
نظامی، استخباراتی و … امریکا در افغانستان است.
پس طالبان نباید فریبِ
پابندی به توافقنامهای را بخورند که امریکا آنرا هر زمانی که بخواهد و یا منافعاش
آن را تقاضا کند خواهد شکست. زیرا امریکا و غرب با مسلمانان همواره خدعه پس از
خدعه نموده است و با شما نیز به همان طریق معامله نموده و به پیش میرود. درین مسیر
نه پیکن، نه مسکو، نه تهران شما را کمک کرده میتواند، بلکه یگانه راه نجات ترک میدان
مذاکرات و ترک نمودن گشت و گذار در دهلیزهای پایتختهای دشمنان امت و نظامهای
مزدور آنها میباشد. راه حل در ادامه جهاد در راه الله سبحانه وتعالی نهفته است تا
شکست و نابودی این قدرت استعماری، به شمول نیروهای ناتو و سایر متحدین شان که از
دو دهه بدینسو خون هزاران مسلمان را از عراق تا سوریه و از لبیبا تا یمن و
افغانستان ریخته است را توسط شمشیر، صبر و اخلاص شما به امت میسر گرداند.
سیف الله مستنیر
رییس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر - ولایه افغانستان